احکام فقهی برای سفر زیارتی شخص بدهکار
حکم زیارت برای فرد بدهکار به شرایط بدهی او بستگی دارد. اگر زمان پرداخت بدهی فرا رسیده باشد، شخص باید از طلبکار اجازه بگیرد. اما اگر هنوز زمان پرداخت نرسیده باشد، می‌تواند به زیارت برود، مگر اینکه یقین داشته باشد با این کار، در زمان مقرر قادر به پرداخت بدهی نخواهد بود. در جدول زیر جزئیات مربوط به این احکام را در شرایط مختلف، توضیح داده‌ایم.
| وضعیت بدهی | حکم زیارت |
|---|---|
| زمان بدهی نرسیده است | تا زمانی که موعد بدهی فرا نرسیده باشد فرد در استفاده از اموال خود آزاد است |
| زمان بدهی نرسیده، اما با زیارت رفتن امکان پرداخت آن از بین می رود | از نظر فقهی نباید به زیارت برود و اولویت با تسویه بدهی است |
| زمان بدهی رسیده، اما طلبکار مهلت داده است | رفتن به زیارت مانعی ندارد. به شرط اینکه در زمان مقرر بدهی خود را پرداخت کند |
| زمان بدهی رسیده و طلبکار هم مهلت نداده است | رفتن به زیارت جایز نیست. اولویت با ادای دین و حفظ حقوق طلبکار است |
چرا دین برای زیارت رفتن فرد بدهکار حکم داده است؟
صدور حکم فقهی در باب زیارت فرد بدهکار، به جهت حفظ کرامت خود او است. اگر زیارت باعث شود که آبروی شخص نزد دیگران، به ویژه طلبکار، خدشه‌دار شود، پرداخت بدهی اولویت دارد. اگر فرد بدهکار به دلیل صرف هزینه برای زیارت، توانایی پرداخت بدهی خود را از دست بدهد، این عمل می‌تواند به بی‌اعتمادی و لطمه به روابط اجتماعی منجر شود.
